Beeld van een blogger (4) – Op z’n Rotterdams met Marius!

Eerder verschenen in deze serie:
Beeld van een blogger () – Kuzz voor Guzz
Beeld van een blogger (2) – Gewoon gelul, Trektocht!
Beeld van een blogger (3) – Back to where I once bekonged met Annelies!

(4)
Op een zonnige vrijdagmiddag fiets ik over de Erasmusbrug, ik ben op weg naar Pincoffs, een bijzonder hotel zag ik op de site. Hier hebben Marius en ik om twee uur afgesproken. In de verte zie ik iemand geheel in het bruin gekleed op een bankje voor het hotel zitten, dat moet ‘m zijn. Er is even twijfel over een zoen of een hand, het wordt ’t laatste. ‘Zullen we toch maar naar de bageltent gaan vlakbij?’ stelt hij voor, ‘het is zo warm binnen’. Ik knik bevestigend en ben benieuwd naar m’n allereerste bagel. We lopen door een deel van Zuid waar ik niet eerder ben geweest. Aan de ene kant doemen zakelijke torenflats op, aan de andere kant heb je een prachtig uitzicht op alle bedrijvigheid op en rond het water.

We strijken neer op het terrasje van Bagels & Beans en hij steekt een Chesterfield op. Ik pak er ook een en ruik er even aan. Ik hou nog steeds van de geur van tabak, het spelen met een sigaret. Het gesprek springt van geboortestad Papendrecht en veelvuldig verhuizen naar de Kunsthal die hij in architectonisch opzicht mooi vindt. Hij droomt er weleens van om zijn eigen kunsthal te creëren die toegankelijk moet zijn voor een breed publiek. Daarbij stelt hij zich een enorm oppervlak voor waarop talloze grote sculpturen tot hun recht komen en noemt als voorbeeld het werk van Auke de Vries. Die naam doet een belletje rinkelen, zeker als hij het daarna over De waslijn heeft. Naar aanleiding van die sculpturen schreef hij een paar verhalen over luchtvruchten.

Tussen kunst en lekkere bagels door hebben we het over politieke voorkeuren, hij stemt PvdA. Vervolgens komt het onderwerp op z’n directe familie, die zoals hij het uitdrukt ‘in de godsdiensthandel zat’. Het beroep van dominee werd generaties lang van vader op zoon doorgegeven. Zijn vader zat zelfs op de boerenkar z’n gymnasiumexamens voor te bereiden om uiteindelijk zijn roeping te kunnen volgen. Marius en zijn lievelingsbroer, die later leraar Nederlands is geworden, zijn de enigen van de hele familie die een andere kant zijn opgegaan. Het was een harde opvoeding waarbij lichamelijk en geestelijk geweld niet geschuwd werden. Hij groeide op in een diepgelovig milieu waar de God van het Oude Testament zijn wrakende scepter zwaaide.

De mannelijke tak bestond voornamelijk uit streng orthodoxen die geroepen waren tot God. Ze waren niet alleen lid van de Nederlands Hervormde Kerk, maar als dominees ook verenigd in de Gereformeerde Bond. Hij vertelt verder over zijn familie, over een andere broer die ook overleden is aan kanker. Later bleek er een erfelijk kankergen aanwezig. In 1996 moesten er bij hem tweemaal kwaadaardige poliepen worden verwijderd en vanaf die tijd gaat hij elk jaar op controle. Hij praat ook over z’n ouders die inmiddels dood zijn en verhaalt hoe z’n moeder toentertijd alles had opgegeven voor zijn vader, zich later steeds meer in haar schulp terugtrok en ook leed onder zware epileptische aanvallen die ze een paar keer per maand had.

De term ‘bevindelijkheid’ valt, je moest geraakt worden door de kerk, terwijl zijn moeder juist meer door de wereld werd aangeraakt. Het gesprek komt vervolgens op seksualiteit. Vanaf zijn twaalfde wist hij dat hij homoseksuele gevoelens had, daarna begint een zware periode waarbij hij als jongen in de prostitutie en kleine criminaliteit belandde. Hij was een swinger, een joyrider, vertelt-ie, en is vaker ‘langs het randje gelopen’. Op school niet te handhaven, wist hij toch via de mulo uiteindelijk op de hbs te komen waarna hij psychologie is gaan studeren in Leiden. Tijdens z’n eerste studiejaar is hij na een keiharde confrontatie met z’n vader van huis weggelopen en bij een vriend ingetrokken waarmee hij een langdurige relatie kreeg.

In zijn leven heeft hij niet alleen een aantal lange relaties gehad met mannen, maar ook een paar korte met vrouwen. Hij gelooft niet zo in labels als ‘100% homoseksueel’. Vanaf zijn studententijd is hij steeds meer voor het normale leven gaan kiezen. Toen het uitging met z’n eerste vriend heeft hij vervolgens tien jaar in een woonwerkgroep geleefd. Daartussendoor studeerde hij af als sociaal psycholoog en werkte een aantal jaar als docent op de Sociale Academie waar hij naderhand projectcoördinator werd. Veel later is hij naar de Hogeschool Rotterdam gegaan waar hij de laatste paar jaar de functie van directeur bekleedde. Via outplacement is hij daarna terechtgekomen in Vlissingen waar hij beleidsadviseur van het College werd.

Zijn huidige relatie duurt nu ruim 21 jaar, ze hebben nog steeds ieder een eigen huis, al is z’n vriend meestal bij hem. Wanneer we het over jaloezie hebben, zegt hij dat het bij hem werkt als een mes dat heel erg naar binnen is gericht en ziet daarbij een parallel met Christus die alles naar zich toetrok. Wat vind je het mooiste aan je vriend, vraag ik hem. ‘Dat hij open is als een boek, eerlijk is’. Hij voegt eraantoe ‘hij liegt ook eerlijk’. Er is vertrouwen tussen hen, ze brengen het beste in elkaar naar boven. Van welke muziek hou je, informeer ik. Hij noemt klassiek, onder andere Bartók, maar is ook een fan van Amy Winehouse en Anouk. Hij heeft ze allebei een keer getekend.

In 2008 is hij met vervroegd pensioen gegaan. Hij kreeg steeds meer zin om te schrijven en later ook om te publiceren, zo is hij met bloggen begonnen. De afgelopen paar jaar is zijn leven een stuk rustiger geworden met meer tijd voor leuke dingen zoals fietsen, wandelen, schrijven. Er is een grotere regelmaat, hij runt z’n huishouden beter en kookt nu elke dag. Waar hij ook plezier aan beleeft is het ontwerpen en opknappen van meubels, het klussen in huis. naast tekenen en etsen wil hij zich nu gaan toeleggen op schilderen. ‘Ik zou graag van een aantal van mijn prenten schilderijen maken’, besluit hij. De zon en vele glazen thee hebben me rozig gemaakt, we nemen afscheid, deze keer met een welgemeende zoen.
Marjelle

Marius draait: Anouk