In de verte zie ik een trein staan, ik trek nog snel even een sprint. ‘Gaat deze naar Amsterdam Amstel?’ vraag ik enigszins buiten adem. Gelukkig, ik ben in de goede trein gesprongen. Om half vier heb ik met @kamasys in de Pijp afgesproken, als ook lijn 12 straks meewerkt dan red ik dat nog wel. Wanneer ik anderhalf uur later het terras van Kofi-T op loop zie ik hem al zitten, ik herken hem van z’n avatar. Vriendelijke glimlach, onderzoekende blik, ik trek een stoel bij in de zon. Nadat de thee gearriveerd is, geef ik hem een in Psychologie-papier verpakt cadeau, ‘omdat je me vaker geholpen hebt met computervragen en Spaans’, leg ik uit als ik zijn verbaasde ogen zie. Hij vertelt dat ze in Spanje cadeaus nooit uitpakken waar de gever bij is, dat voorkomt pijnlijke momenten en clichématige reacties in de trant van ‘dat had je écht niet moeten doen!’ ‘Daar kan ik me iets bij voorstellen’, beaam ik.
Het cadeau blijft onuitgepakt en ik haal pen en papier tevoorschijn. Sinds een jaar of twee zit hij op Twitter, een aantal mensen volgt hij intensiever, zoals @timatweets en @Stefan_Louwers, de laatste heeft hij ook ontmoet. Al snel komt politiek ter sprake, hij is links-liberaal en stemt altijd met frisse tegenzin. Bij de volgende verkiezingen overweegt hij voor @MarietjeD66 te kiezen. Zijn tweeps bevinden zich links en rechts van het politieke spectrum, @wltrrr bijvoorbeeld of @jortkelder die zichzelf een anarcho-liberaal noemt, een typering die hem ook aanspreekt. @yoanisanchez volgt hij op de voet, een bijzondere vrouw, vanuit Cuba twittert ze zonder internetverbinding tegen de dictatoriale verdrukking in. Het gesprek komt op Wilders en Fortuyn, de een vindt hij vreselijk terwijl hij om de ander nog wel kon lachen, een echte relnicht volgens hem. ‘Iemand die netjes oppositie voert moet je netjes behandelen, een etterbuil moet je als een etterbuil behandelen, ik zou het wel weten’, zegt hij vol overtuiging, ‘ik ga de confrontatie aan als het moet.’
Hij vertelt over een junk vroeger in de Pijp die hij regelmatig aansprak op z’n daden, ‘ik was dat junkengedrag zo zat.’ Inmiddels woont hij aan de zuidkant, deel van Berlage’s Plan Zuid, een rustiger gedeelte, hij houdt van de variëteit, de vriendelijke relaxte sfeer. In het dagelijkse leven is hij docent Spaans, www.spaansleren.nl, op fiets of motor rijdt hij naar zijn cliënten toe en geeft ze thuis privéles, een van z’n klanten was Maurice de Hond, die hij een jaar lang les heeft gegeven. Daarnaast is hij webontwikkelaar. Ik herinner me behalve een aantal Snoek-tweets ook diverse motortweets en vraag hem welke motor hij heeft. ‘Een Voxan, vroeger ging ik met een Moto Guzzi op vakantie naar Spanje’, hij voegt eraan toe, ‘nu niet meer, ik heb inmiddels vrouw en kind, hij is pas zes, te jong om achterop te gaan.’ ‘Hoe heb je haar ontmoet?’ informeer ik. ‘In een Spaans café in Amsterdam zag ik haar en dacht meteen “daar ga ik even bij zitten”, het was liefde op het eerste gezicht voor mij.’
Ze hadden een aantal overeenkomsten, niet alleen studeerde zij toentertijd Spaans, ook was ze kind aan huis aan de Costa Brava, een regio waar hij vaak kwam. ‘Ze danst heel goed, de eerste avond besloten we al samen een tangocursus te gaan doen, maar ik kreeg pas veel later een beetje gevoel ervoor.’ Hij vertelt ook over zijn interesse voor mechanische techniek, het leuke van dingen uit elkaar halen als er iets kapot is en ze vervolgens weer in elkaar zetten, en over zijn hobby fotograferen. ‘Als schooljongen droomde ik altijd van een Leica en nu heb ik er een.’ Hij fotografeert wat hij leuk vindt en dat is vaak op straat. Ik bewonder zijn toestel en laat hem vervolgens mijn houtje-touwtjecamera zien waar ik overigens nog steeds blij mee ben.
Ook de Spaanse crisis komt aan bod. Hij legt uit dat die iets minder hevig is in Catalonië dan in andere delen van Spanje omdat het noordoosten altijd erg welvarend was, een soort van ‘Zwitserland aan de Middellandse zee’, al is de situatie er nu een stuk minder zorgeloos. ‘Zou je er ooit zelf willen wonen?’ vraag ik. ‘Wel aan gedacht, maar nu is niet het moment en er moet ook behoefte zijn aan je werk.’ De naam van don Quijote valt als ik hem vraag naar een treffende Spaanse quote. ‘Dit citaat had ik op het geboortekaartje van m’n zoon gezet: “Sábete, Sancho, que no es un hombre más que otro, si no hace más que otro”.’ De tijd is omgevlogen, het is inmiddels half zes, hij moet z’n zoon ophalen en ik ga nog even naar het Sarphatipark voor foto’s. Met een ‘wie weet tot een volgende keer’ nemen we lachend afscheid.
Marjelle
@kamasys draait La Estrella van Vicente Amigo & Estrella Morente
‘Interview with @kamasys’ (English version)
I see a train standing in the distance and start running towards it. ‘Is this one going to Amsterdam Amstel?’ I ask somewhat out of breath. Thank god, I’ve jumped into the right train. At half past three I have an appointment with @kamasys in de Pijp, if the journey with line 12 goes as smoothly I will be on time. One hour and a half later I walk up the terrace of Kofi-T and find him already seated at a table, I recognize his face from his avatar. Friendly smile, searching eyes, I pull out a chair in the sun. After my tea has arrived I give him a present, ‘because you’ve helped me on several occasions with computer problems and Spanish’, I explain when I see the surprised look on his face. He tells me that people in Spain never unwrap their gift in front of the one that gives it to them, it prevents painful moments and cliché reactions like ‘well, you réally shouldn’t have done that!’ ‘Yes, I can imagine’, I say.
The present remains wrapped up and I take out a pen and notebook. He’s been active on Twitter for almost two years now and follows some people more intensive then others, for instance @timatweets, and @Stefan_Louwers, the latter he also has met. Soon politics come up, he is a left liberal and always votes with a touch of fresh antipathy. In September when the next elections are held he considers voting for @MarietjeD66. His tweeps are both on the left and right side of the political spectrum, like @wltrrr or @jortkelder who calls himself an anarcho-liberal, a typification that also appeals to him. @yoanisanchez is a special lady, he follows her closely, she twitters from Cuba without an internet connection in spite of all dictatorial oppression. The conversation turns to Wilders and Fortuyn, he loathes the first and the other one made him laugh, a real drama queen according to him.
‘Someone who opposes the government in a decent way has to be treated decently, someone who is an asshole has to be treated like an asshole, I would know what to do’, he says with conviction, ’I’ll face confrontation if I have to.’ He talks about the junk that used to wander about in de Pijp and whom he regularly confronted with his behaviour, ‘I was so fed up with his junkie ways.’ Now he lives on the south side, part of Berlage’s Plan Zuid, a more quiet area, he likes the variety, the friendly and relaxed atmosphere. In daily life he teaches Spanish, www.spaansleren.nl, he rides his bicycle or motorbike to his clients and gives them private lessons at home, one of his customers was Maurice de Hond whom he taught for more than a year. He’s also a web developer. Apart from his Snoek tweets I remember a few motorbike tweets and ask him what kind of motorbike he has. ‘A Voxan, in the early days I went on holiday to Spain on a Moto Guzzi’, and adds, ‘but not anymore, I now have a wife and kid, he’s only six, too young to ride on the pillion.’
‘How did you meet her?’ I ask. ‘I saw her in a Spanish pub in Amsterdam and immediatley thought “I’m going to talk to her”, it was love at first sight for me.’ They had a lot of things in common, not only did she study Spanish at the time, she also often visited the Costa Brava, a region he knew well. ‘She’s a very good dancer, the first night we decided to take a tango course together, but it took a long time before I got the knack of it.’ He also talks about his interest in mechanical devices, the fun of dismantling things or putting them together when they’re broken, and about photography, another hobby of his. ‘When I was a boy I always dreamed of a Leica and now I have one.’ He takes pictures of the things he likes, mostly on the street. I admire his camera and show him my somewhat shabby one with which I’m still quite happy.
The economical crisis in Spain also comes up. He explains that it’s less severe in Catalonia than in other parts of Spain because the north east always was more prosperous, although the situation now is not so carefree. ‘Did you ever consider living there?’ I ask. ‘I’ve thought about it, but now is not the right moment and there has to be a need for your skills.’ The name of don Quijote pops up when I ask him if he knows a striking Spanish quote. ‘I put this one on the birth notification of my son: “Sábete, Sancho, que no es un hombre más que otro, si no hace más que otro”.’ Time flies, it’s already half past five, he has to fetch his son and I’m going to Sarphatipark to take some photos. ‘Maybe till next time’, we say and part with a smile.
Marjelle
@kamasys plays La Estrella Vicente Amigo & Estrella Morente